کمک های اولیه رفتار کمکی و مراقبت اولیه ای است که برای یک بیماری یا آسیب حاد ارائه می شود. دانشآموزان در صورت تربیت و آموزش صحیح پتانسیل تغییر سناریوی سلامت جامعه را دارند. هدف از این مطالعه ارزیابی اثربخشی مداخله آموزشی بر جعبه کمک های اولیه خودرو در دانشآموزان مقطع راهنمایی یک مدرسه روستایی در بنگال غربی است.
در مجموع به 230 دانشجوی استاندارد ششم و هفتم پرسشنامه ای خود ایفا برای ارزیابی دانش پایه آنها در مورد مدیریت آسیب های شایع و سپس مداخله آموزشی با یک ماژول آموزشی طراحی شده به طور سیستماتیک در طول فوریه تا مارس 2016 داده شد. ارزیابی پس از مداخله کسب دانش آنها پس از 2 هفته با همان پرسشنامه انجام شد.
گنجاندن آموزش کمک های اولیه در برنامه درسی مدرسه می تواند سرمایه گذاری مثمر ثمری در تضمین مدیریت صحیح و به موقع بیماری ها و آسیب ها نه تنها برای دانش آموزان مدرسه بلکه برای جامعه در کل باشد.
هنری سیگریست، مورخ پزشکی، اظهار داشت که «سلامت مردم باید دغدغه خود مردم باشد. آنها باید برای آن مبارزه کنند و برای آن برنامه ریزی کنند. جنگ علیه بیماری و برای سلامتی نمی تواند توسط پزشکان به تنهایی مبارزه شود. این جنگ مردمی است که در آن کل جمعیت باید به طور دائم بسیج شوند.»
اغلب تأخیر در دسترسی به مراقبت های پزشکی مناسب و یا عدم آگاهی در مورد درمان منجر به مرگ مجروح می شود که با اقدامات احیای فوری می توان از آن جلوگیری کرد. کمک های اولیه، همانطور که از نام آن پیداست، اولین مراقبتی است که به قربانی حادثه، جراحت یا بیماری ناگهانی قبل از ارائه مراقبت های پزشکی پیشرفته داده می شود.
کمک های اولیه باید با هدف حفظ زندگی، ارتقاء بهبودی و جلوگیری از بدتر شدن وضعیت قربانی باشد. کمک اولیه باید بتواند قربانی را ارزیابی کند، مراقبت های اولیه را ارائه دهد و سپس بیمار را در اسرع وقت به مراقبت های پزشکی مناسب هدایت کند.
آموزش کمک های اولیه یک مهارت مهم برای بقای جامعه است که برای همه افراد ضروری است زیرا صدمات و حوادث به اپیدمی اصلی بیماری های غیرواگیر در هند تبدیل شده است.